Dziś w nocy (13 marca) po długiej i wyczerpującej chorobie zmarł biskup senior Adam Odzimek, emerytowany biskup pomocniczy Diecezji Radomskiej.
Prosimy o modlitwę.
+ Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie… +
Pragniemy poinformować, że uroczystości żałobne zmarłego dziś Biskupa Adama Odzimka, odbędą się w najbliższy wtorek i środę (15 i 16 marca) w katedrze pw. Opieki NMP w Radomiu. Bp Odzimek zostanie pochowany w Grobie Biskupów Radomskich na cmentarzu parafialnym przy ul. Limanowskiego w Radomiu.
- 15 marca 2022 r., (wtorek)
- godz. 19.00 – Msza Święta żałobna
- 16 marca 2022 r., (środa)
- godz. 11.00 – Modlitwa różańcowa za zmarłego Biskupa
- godz. 12.00 – Msza Święta pogrzebowa. Po zakończeniu liturgii nastąpi złożenie ciała Zmarłego w Grobie Biskupów Radomskich na cmentarzu parafialnym przy ul. Limanowskiego w Radomiu.
Bp Adam Odzimek urodził się 7 października 1944 r. w Radomiu, w rodzinie Piotra i Janiny z domu Kępczyńskej. Naukę szkolną rozpoczął w Złotym Stoku, w województwie wrocławskim, dokąd po wojnie na kilka lat przeprowadziła się jego rodzina. Od 1952 r. kontynuował naukę w Radomiu. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1962 r. w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Syrokomli. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1964 r., na początku trzeciego roku formacji seminaryjnej został wcielony przez władze komunistyczne do zasadniczej służby wojskowej. Odbywał ją początkowo w Gubinie, a następnie w Opolu. Po zakończeniu służby wojskowej kontynuował formację seminaryjną. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 maja 1969 r. w katedrze sandomierskiej z rąk bp. Piotra Gołębiowskiego, administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej.
Wkrótce po święceniach kapłańskich został skierowany na zastępstwo do parafii Bardzice. Pierwszą jego placówką posługi wikariuszowskiej była Szewna (1969-1972). W 1972 r. skierowany został na specjalistyczne studia biblijne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1974 r. uzyskał tytuł magistra. W czasie wakacji studenckich podejmował zastępstwa w parafiach: Skotniki Koneckie (1973 r.) i Modliborzyce (1976 r.). Końcowy etap studiów i przygotowywania pracy doktorskiej łączył z posługą wikariuszowską w parafii Białaczów (1977 r.) i w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej (1977-1978). W 1978 r. na podstawie dysertacji: „Hellenistyczna i judaistyczna literatura o męczennikach a Łukaszowy opis męki Jezusa”, uzyskał tytuł doktora teologii w zakresie nauk biblijnych. W tym samym roku został mianowany wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W latach 1980-1983 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie uzyskał uzyskał licencjat z Pisma Świętego. W czasie pobytu w Rzymie mieszkał w Papieskim Instytucie Polskim. W 1984 r. odbył czteromiesięczną podróż do Ziemi Świętej. Po powrocie do diecezji ponownie podjął wykłady z Pisma Świętego w seminarium duchownym diecezji sandomiersko-radomskiej.
Jan Paweł II 20 kwietnia 1985 r. mianował go biskupem pomocniczym diecezji sandomiersko-radomskiej i tytularnym Tadamata. Ogłoszenie tej nominacji nastąpiło 25 kwietnia 1985 r. Sakrę biskupią otrzymał przed konkatedrą radomską 12 maja 1985 r. Była to pierwsza konsekracja biskupia w dziejach Radomia. Głównym konsekratorem był wówczas kard. Józef Glemp – Prymas Polski, a współkonsekratorami: bp Edward Materski – biskup sandomiersko-radomski i bp Stanisław Szymecki – biskup kielecki. Swym zawołaniem biskupim bp Adam Odzimek uczynił słowa: „Ne deficiant fides caritasque” („Aby wiara i miłość były mocne”).
W latach osiemdziesiątych bp Adam Odzimek zainicjował w Radomiu spotkania biblijne, które odbywały się w kościele pw. Matki Bożej Miłosierdzia. W 1986 r. został prałatem archidiakonem Kapituły Katedralnej w Sandomierzu. Od 1986 r. był dziekanem Kapituły Konkatedralnej św. Kazimierza w Radomiu (od 1992 r. katedralnej). W latach 1988-1998 był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski do Spraw Trzeźwości. Jedną z jego ówczesnych inicjatyw była coroczna piesza pielgrzymka w intencji trzeźwości do Niepokalanowa. Decyzją Jana Pawła II z 25 marca 1992 r. został ustanowiony biskupem pomocniczym nowo powstałej diecezji radomskiej. Jako biskup pomocniczy i wikariusz generalny wspierał w posłudze kolejnych biskupów: bp. Edwarda Materskiego, bp. Jana Chrapka, bp. Zygmunta Zimowskiego i bp. Henryka Tomasika. Wykładał przedmioty biblijne w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, jak też w Radomskim Instytucie Teologicznym przy Wydziale Teologii KUL, a następnie na Wydziale Teologicznym UKSW w Radomiu. Pole jego zainteresowań naukowych stanowiły Ewangelie Synoptyczne i Pisma Janowe. 28 kwietnia 2000 otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Wieniawa.
W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, 7 października 2019 r. papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnienia posługi biskupa pomocniczego diecezji radomskiej. W ostatnich latach zmagał się z postępującą chorobą nowotworową. 9 lutego 2022 r. został przewieziony do radomskiego szpitala. Wówczas też bp Marek Solarczyk, biskup radomski, zwrócił się z prośbą do wiernych o modlitwę w intencji jego powrotu do zdrowia. Zmarł 13 marca 2022 r. w swym mieszkaniu w Radomiu.
