Kościół w Chlewiskach miał być zbudowany w 1121 roku przez Piotra Dunina ze Skrzynna.
W XIII wieku był w Chlewiskach murowany kościół romański.
W latach 1511 – 1512 przebudowano kościół w stylu gotyckim. Z tego czasu pochodzi prezbiterium, północna kaplica pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej oraz północna zakrystia.
Przebudowę kościoła kontynuowali w pierwszej połowie XVII wieku Wawrzyniec Chlewicki i jego syn Mikołaj.
W latach 1776 – 1777 odrestaurował kościół i dobudował do niego południową kaplicę pod wezwaniem św. Anny ówczesny właściciel Chlewisk – Józef Potkański.
Ostatnia przebudowa kościoła, nadająca mu obecny wygląd, miała miejsce w latach 1923 – 1925. Przedłużono wtedy kościół w kierunku zachodnim, dobudowano nawy boczne i południową zakrystię.
W samym kościele na uwagę zasługuje:
- późnogotyckie krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium i kaplicy Matki Bożej Różańcowej
- z tego samego okresu kamienny portal i żelazne drzwi do północnej zakrystii,
- dwa późnorenesansowe nagrobki Wawrzyńca Chlewickiego na północnej ścianie prezbiterium i jego żony Doroty z Latalskich Chlewickiej na przeciwległej ścianie
- klasycystyczny nagrobek Katarzyny z Sapiechów Sołtykowej w kaplicy Matki Bożej Różańcowej.
Najważniejszym zabytkiem wnętrza kościoła jest gotycka rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem pochodząca z około 1430 roku znajdująca się obecnie w ołtarzu głównym oraz rzeźba św. Anny Samotrzeciej datowanej na XVI wiek.
Kolejną istotną zmianą w kościele parafialnym wykonaną po zakończonej rozbudowie stało wyposażenie świątyni w nowe organy piszczałkowe.
W okresie II wojny światowej zabytkowa dzwonnica została pozbawiona przez niemieckiego okupanta dwóch z trzech zabytkowych dzwonów. Parafianie ocalili zabytkowy dzwon datowany na rok 1787. Zrabowane dzwony zostały zastąpione nowymi w 1948 roku o imionach: Stanisław-Józef i Anna-Barbara.
Obecny wygląd zewnętrzny kościół otrzymał w roku 1981 wraz z remontem dachu, wymianą pokrycia dachu na blachę miedzianą oraz wykonanie nowej wieży.
Lata 2020 – 2021 to czas wyposażenia świątyni w nowe okna ubogacone witrażami wykonanymi techniką znaną w epoce gotyku.